و اما :
به طور قطع یکی از کلماتی که هر انسانی – ولو در بدترین حالات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی – با آن سر و کار داشته، کلمه "بازی" است.

شب گذشته به خاطر مسابقات فوتبال بین واحدهای کانون، موقع مسابقه تیم آروی با تیم تدارکات به همراه تیم آروی به داخل زمین رفتم و همونجا وسط مسابقه این بحث به ذهنم رسید.

در مورد این کلمه با هر قشر از اقشار جامعه که صحبت کنیم، قطعا نظرات جالبی خواهند داشت. کودکان بسیار با آن موافقند و احتمالا هر چه سن و مشغولیت افراد بالاتر می رود کمتر در پی این کلمه خواهند بود.

اما نظر اسلام در مورد این کلمه چیست ؟

احتمالا اکثر خوانندگان گرامی آیه شریفه "  و ما الحیوة الدنیا الا لهو و لعب " رو خونده یا شنیده اند.

به تعبیر حقیر از دید اسلام کل دنیا، یک بازی است. یک بازی به بزرگی کل تاریخ زندگی بشری.پس طبیعتا همه ماها از روزی که پای بر این کره خاکی گذاشتیم به نحوی یک بازی را شروع کرده ایم.

آنچه مهم است نحوه بازی کردن ما در این دنیا است.

به این مطلب هم دیشب در حین انجام مسابقه بچه ها فکر می کردم.

- عده ای اینقدر سرگرم بازی می شوند که تمام اطراف را فراموش می کنند و تمام مدت بازی فقط و فقط سرگرم انجام اون هستند بدون توجه به بعد از بازی.

- عده ای بازی را به راستی بازی گرفته و از سر تفنن سرگرم بازی می شوند، کمی می دوند، کمی استراحت می کنند، کمی بازی می کنند و بعد از بازی هم حیران و گیج و خسته از بازی که حتی از اون لذت هم نبردند خارج می شوند.

و....

اما آیا دین اسلام در مورد اینکه ما به عنوان شرکت کنندگان در بازی دنیا چطور باید بازی کنیم هم نظری دارد ؟
چیزی که حقیر با مطالعات اندکم در مورد نظرات اسلام در این مورد فهمیدم اینه که دین اسلام به جدی گرفتن بازی دنیا تاکید زیادی دارد.

احتمالا چیزی که گفتم خیلی قابل تصور نیست.

اما برداشت من این است که اسلام دستور داده با قدرت و صرف تمام توانایی ها در راه این بازی بکوشیم، اما....

تنها چیزی که در این بین است، این است که این کلام با یک اما-ی بزرگ مواجه است و آن این است که :

" اللهم الرزقنی التجافی عن دار الغرور "

تجافی در نماز جماعت، حالتی است که امام در حال قرائت تشهد رکعت دوم یا چهارم است و ماموم به دلیل عقب بودن از امام، به نحوی که دست های خود را به روی زمین گذاشته و با دو زانه در حالتی بین نشستن و برخاستن – در عین حال آماده برخاستن و پر زدن – منتظر اتمام قرائت تشهد و سلام است.ضمن این که در این حالت بسیار تاکید شده است که ماموم زیر لب تشهد یا سلام نماز را تکرار نماید.

منظور از "دارالغرور" در این دعا، دنیا است، یعنی همین محل بازی است که در بالا اشاره شده است.

یعنی که باید یاد بگیریم به بهترین وجه در این دنیا، بازی کنیم، اما خود را به راحتی از دنیا جدا کنیم.

شاید دلیل استحباب قرائت تشهد و سلام در حالت تجافی توصیه به اجرای اعمال اهل دنیا به نحو دقیق و شبیه آن ها باشد.

و اما نتیجه :

- توصیه شده ایم به اجرای دقیق قوانین بازی دنیا

- توصیه شده ایم به دل نبستن و به نوعی آماده بودن برای پرواز به سمت جایگاه ابدی

- توصیه شده ایم به آباد کردن دنیا گویی که صدها سال در آن زندگی خواهیم کرد.

- توصیه شده ایم به دل کندن از دنیا گویی که تا ثانیه ای دیگر از آن رحلت خواهیم کرد.

----------

پ.ن بی ربط : بعد از ارائه فایل قرائت شعر توسط مقام معظم رهبری، دیروز خبرگزاری فارس نیوز، متن شعر را به همراه فایل آن ارائه کرده است.... 

 نوشته شده توسط رهرو در پنج شنبه 86/6/1 و ساعت 9:53 عصر | نظرات دیگران()